ซึมเศร้า : Depression

  แด่ เธอ ที่พยายามสู้กับซึมเศร้า

"สการ์"นั่นเสียงใคร

หญิงสาวผมหน้าม้ายาวเพียงบ่ามองคนที่เดินเข้ามาใหม่ในห้อง "เธอคงไม่ได้ยินมันหรอกครับพวกเราพยายามเต็มที่ที่สุดแล้ว"

"ฉัน รัตนกำพล อุดรเวชขอเป็นคนจ่ายเงินทั้งหมดเองค่ะขอแค่รักษาเธอให้หาย ให้เธอหายขาด"

"ผมคิดว่าอาการแบบนี้ไม่น่า"

"เธอต้องหาย "หญิงสาวย้ำก่อนมองคนที่นอนในห้องพยาบาล

บ้านอุดรเวช

"ไม่รู้นังเด็กสการ์ทำบุญมาด้วยอะไรลูกหนูถึงยอมข่วยมัน"คนเป็นคุณนายของบ้านทิ้งตัวลงบนโซฟาที่นางชื่นชม "ให้เงินเด็กนั่นไปขนหน้าเข้งคุณแม่ไม่ร่วงหรอกครับ"คนเป็นบุตรชายที่พยายามบีบเท้าให้แม่ก็โดนพัดตีหัว"หัวฉันนะไม่ร่วงหรอกแต่หัวแกไม่แน่ ทำไมต้องพาเด็กนั่นมาให้น้องรู้จักด้วยถ้าน้องไม่เจอเด็กคนนั้นเรื่องนี้คงไม่เกิด"

ลูกหล่อนเก่งรอบด้านเรียนดีกีฬาเด่นร้องเพลงเพราะ กำลังได้ไปเรียนเมืองนอกจากหากเกิดเรื่องสการ์ขึ้นบุตรสาวนางเลยไม่ได้ไปเรียนต่อ

"มีใครบ้างไม่รู้ว่ายายหนูของแม่หลงรักสการ์ตั้งแต่แรกเห็นแล้ว"

"แกมันพิลึก คิดได้ไง เด็กแบบสการ์นะหรือคู่ควรแก่ความรัก หน้าตารึก็สวยหากแต่"เรื่องหน้าตานะสวยแต่อย่างอื่นอย่างกับผีร้านที่เกิดใหม่ในร่างคน

"ถ้าอย่างนั้นสการ์ต้องมีอะไรดีบ้างแหละเเม่ไม่งั้นยายหนูขอฃแม่คงไม่หลงรัก"

"อ้าย แกเลิกพูดได้แล้วนะฉันไม่อยากได้ยินลูกฉันเป็นผู้หญิง เป็นผู้หญิงต้องได้คู่กัยผู้ชายสิไม่ใช่ผู้หญิงด้วยกันแต่ถึงเป็นผู้หญิงด้วยกันยังไงลูก(สะใภ้)ฉันต้องไม่ใช่สการ์"

"คุณแม่ทำใจเถอะครับ ยังไงสการ์ต้องเป็นสะใภ้บ้านเราวันยังค่ำ"

สการ์

เสียงที่ดังมาจากที่ไหนไม่รู้หล่อนมองผู้หญิงผมยาวสีดำจมูกโด่งจับมือหญิงสาวไว้ไม่ห่าง

เรา

เราเคยรู้จักกันด้วยหรือ

"กำกำ"เสียงคนที่เปิดประตูห้องผู้ป้วยเดินเข้ามา"นี่ยังไม่กินข้างอีกรึ"คนที่ทำหน้าที่มาส่งข่าวใก้น้องเช้ากลางวันเย็นมองหน้าน้องสาว "จะรอกินพร้อมสการ์"

คนเป็นพี่เเทบเป็นลมผู้หญิงตรงหน้ามีอะไรดีน้องหล่อนถึงรักหนักรักหนา

น้องหล่อนเปรียบเหมือนนางฟ้า

สการ์นะหรือคนละอย่างกันไปเลย

"นี่หล่อนตื่นมากินข้าวเกี๋ยวนี้เลย"คนเป็นพี่ตรงไปกระชากหญิงสาวทว่า "ถ้าพี่ไม่หยุดน้องจะเรียกรปภมาลากพี่ออกไป"

นี่นะหรือน้องสาวที่หล่อนรักมาก

หล่อนยอมออกจากห้อง

ครืด ครืด

"น้องเป็นไงบ้าง"คนเป็นพี่ทองผ่านกระจกน้องหล่อนนะหรืออกเทิดทูนสการ์ยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกนี้ "ก็ดีฮะ"

ดีตรงไหนฟะ

"สการ์ เราจะเซฟแกให้อยู่กับเรา แกจะได้เจอเขานะ"หญิงสาวลูบหัวสการ์

Line Video Call

มัลติ:ไงน้องรัก

รัตนกำพล:ได้คุยกับสการ์รึยัง

มัลติ:เอ่อะก็สการ์ๆหนึ่งคำก็สการ์สองคำก็สการ์เบื่อๆ

รัตนกำพล:ก็เรารักสการ์

มัลติ :ที่ยกเลิกงานแต่งเราก็เพราะสการ์ จะไม่ให้เราเกลียดมันได้ไง

รัตนกำพล:สำหรับเรา สการ์ยืนหนึ่งเรามีสการ์คนเดียว

มัลติ :ตกลงมีเรื่องอะไร

รัตนกำพล :เรากำลังจะจดทะเบียนกับสการ์

มัลติ:บ้าไปแล้ว

รัตนกำพล:เสร็จแล้วจะส่งภาพให้ดู

"นี่ค่ะ"หญิงสาวปิดปากกาก่อนยื่นเอกสารให้แก่คนเป็นพยาบาล นางพยาบาลรับเช็กก่อนมอบใบเสร็จให้แก่หญิงสาวทั้งสองคน

"ไป สการ์กลับบ้านกัน"หล่อนลากคนที่ไร้สติกลับบ้าน ใช่ สการ์เป็นผู้ป่วยทางจิต(ที่หายดีแล้ว)

สนามบินสุวรรณภูมิ

"เราจะไปเริ่มต้นกันใหม่ที่ต่างประเทศนะ"หญิงสาวกอดสการ์ที่ไร้การตอบรับ

Line

หล่อนหยิบไลน์ขึ้นมาดู

Mom:กำกำลูกอยู่ไหน

รัตนกำพล:กำลังรอขึ้นเครื่องค่ะ

Daddy :ขอให้สนุกนะลูก

Mom:@Daddy เธอบ้าไปแล้วรึ

Daddy :ก็แค่อยากให้ลูกมีความสุข เป็นแม่ประสาไรไม่ชอบเห็นลูกมีความสุข

Sisday :รอก่อนนะเดี๋ยวพี่ไปรับกลับบ้าน

รัตนกำพล leave on ground

"ทำงี้ไมีกลัวใครโกรธหรอ"คนที่เพิ่งพูดมองหน้ารัตนกำพล "ไม่สำหรับเราเราเเคร์สการ์คนเดียว"และมันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป

หากถามว่าหล่อนเสียใจไหมที่สการ์เป็นเช่นนี้หล่อนตอบเลยว่าไม่

เพราะหล่อนได้รู้แล้วว่าสการ์เป็นแบบนี้เพราะอะไร

_________

และใช่ค่ะนี่คือนิยายญ&ญ ที่ไม่มีทอม ไม่มีดี้ ไม่มีเลสเบี้ยนใดๆเป็นเป็นแค่ญญ

เกิดไรขึ้นทำไมทุกคนเกลียดสการ์

และทำไมสาสน้อยที่มีพร้อมทุกอย่างถึงรักสการ์โดยไม่ฟังผู้ใด